Maart ondertussen

Dag scheetjes !


Ondertussen zijn we alweer 2 stageweken verder. Eerste week stond ik op de afdeling pediatrie. Een gebouw met op elke verdieping een ander departement. Zowel hemato-onco, intensieve, ambulante, 1-6 jarigen, 6-18jarige en chirurgie. Op elke verdieping is voorzien van een klasje en speelruimte, maar allemaal in zijn schaarste versie en gebruik ervan. Het kine-lokaaltje bevind zich op het 4e verdiep, en wordt eigenlijk alleen gebruikt voor ambulant gebruik (lees 1x tot nu toe). De behandelingen gebeuren voornamelijk in de kamers zelf. De rest van het ziekenhuis moet je eigenlijk zien als verschillende gebouwen met hun eigen dienst maar allemaal langseen, een dorpje van afdelingen. Elke dag kunnen we lunchen in de voorziene personeels-restaurant waar je voor 1,5euro een heel menu kan bestellen of voor een nog kleiner prijsje kan aanschuiven aan het buffet.
Na de eerste week stage zijn we dat weekend naar Brno gegaan. ’s Morgens vertrokken en ’s avonds de trein terug naar huis. Genoeg tijd gehad om de hele stad 3x rond te wandelen en de mooiste plekjes te bezoeken. Ik ben helemaal zot van de kathedraal en zijn uitzicht, maar ook het kasteel met zijn park was prachtig om te bewandelen. Onderweg naar huis zagen we op facebook dat een hoop erasmus studenten hadden afgesproken om te dineren in een restaurantje, we zijn ze dan ook gaan opzoeken en hebben mee genoten van de pizza en het gezelschap.
Zondag ben ik vroeg het stad in gegaan en de kleine straatjes van Olomouc doorwandeld op zoek naar leuke winkeltjes en restaurantjes, en ja, zo’n straatjes zijn er met hopen hier in Olomouc! Tegen 12u heb ik samen met een 20 tal andere erasmus studenten de bus genomen naar de zoo van Olomouc, deze bevindt zich op dezelfde berg als de basiliek van Svaty Kopecek, die ik vooral wou zien. De zoo was tans ook de moeite waard, een grote wandeling in een bos met links en rechts weides gevuld met diertjes die je niet snel in de Belgische zoo vind. De basiliek die ik erna ben gaan bekijken met Annemarijne en Jhon was ook de moeite, helaas waren we net te laat om het van binnenin te bewonderen. Onderweg naar huis zijn we met ons drie dan nog gestrand in een thee-huisje, wat wel typische is hier. En tegen 20u besefte ik weer dat ik eens richting huiswaarts moest keren. Het was een geweldig weekend waar ik van elk moment genoten heb.
De tweede week stond ik met Wout op traumato. Er werden patiënten aan de Tsjechische masters toegewezen en wij moesten hun volgen. Gelukkig hadden zij ook snel door dat we ook eens de handen uit de mauwen wilde steken en mochten wij dan ook af en toe eens overnemen. Geen simpele klus wel want volwassenen zijn niet gesteld met een ‘koetsjiekoetsj’ en doen meer als alleen teruglachen gelijk de eerste week op pediatrie! Die week is de begeleidster van traumato ziek gevallen en mochten we in de plaats ervan op woensdag en donderdag weer op pediatrie staan, me happy, Wout wat minder, hoewel zijn handvaardigheid met kindjes toch zienderogen vooruit ging! Vrijdag was die van traumato terug en mochten we daar weer meevolgen.
Vrijdag zijn we tegen 17u naar Praag vertrokken. Op een kleine 2,5uur waren we aangekomen en zijn we naar de afgesproken plaats gewandeld. Frank wachtte ons op, om ons naar zijn appartement te begeleiden om onze biezen uit te pakken en de nodige wandeling langs de mooie straten van Praag te gidsen naar een goed restaurant. Na onze buiken vol gegeten te hebben en het nodige schatergelach en een niet zo contente ober, zijn we tegen een uur of 1 naar huis gewandeld en onze wekker om half 8 gezet voor de eerste dag in Praag. De ESN groep (erasmus studenten netwerk, een groep tsjechische studenten die het leven van de erasmus studenten een pak gemakkelijker maakt op vlak van praktische benodigdheden als een SIM kaart, studenten kaart etc, als sociale engangement) zat ook in Praag met een 10 tal Erasmus studenten en we spraken af om 10u in het kasteel v Praag. Een zalig uitzicht, prachtige kerk, mooie basiliek en gezellige ‘golden lane’. Terug naar onder gewandeld en ondertussen de ESN bende verloren geraakt, wandelen we richting stad, langs de Charles Bridge, op zoek naar een McDonalds. Hier kwamen we tot de conclusie dat we gewoon straatjes naar huis gingen wandelen om dan thuis bij Frank te kokkerellen, te dutten en ons terug naar het stad gingen verplaatsen voor een leuk feestje te zoeken. Na een 2 tal uur wandelen komen we weer terug aan op de berg dichtbij het kasteel, helemaal de foute kant op gewandeld, wel weer genoten van het mooie uitzicht en het rustige gedeelte van Praag. Tegen 18u komen we uiteindelijk aan bij Frank en dutten we tot 21u.. Oeps. Nu wel helemaal klaar om te gaan feesten. We spreken af in het hostel van de ESN bende, drinken ons eentje in en gaan naar een pub om de rest van de avond te bespreken. Karlovy Lazne wordt het, de befaamde discotheek in Praag. Het werd een superleuke avond met veel gedans op zowel oude platen, rock en rolls als commerciële muziek en tegen 4u nemen we een taxi terug naar huis. Om 8u ben ik klaarwakker en ga ik een koffietje drinken met Frank en Annemarijne. Tegen 11u is iedereen wakker en genieten we al wandelen nog 100% van het mooie regenachtige Praag. Het gezelschap was super, wie de foto’s kan zien, het was écht zo zot als het eruit ziet, maar dan nog 10x meer!
Maandag voel ik het wel op stage, m’n ogen vallen toe van de vermoeidheid! Ik mag die dag wel meer zelf doen, ik heb de indruk dat Zuzana me vertrouwt want ze laat me meer en meer alleen met de kinderen. Ook op intensieve mag ik de behandelingen onder haar supervisie doen. Ik strompel naar huis als ’t stage erop zit en beland zonder een woord te zeggen onderweg in bed. Tuurlijk is mijn kamergenote thuis maar die weet ondertussen dat als ik m’n deken over m’n kop trek en enkel een ‘hi’ uit mij krijg gesproken, je me even met rust moet laten. Maar dan, nog geen uur later, beginnen die Londense chickies van ons appartement weer te zingen, te roepen en klingelen met potten en pannen alsof iedereen van Olomouc het moet horen dat ze in de keuken staan te kokkerellen. Vreselijk. Ik was zo kwaaaaad :o Maar ik dacht, nene, kalm kalm, ’t is ook niet echt logisch dat ik om 16uur een dutje wil doen en heb gewoon mn tas gepakt en de tram opgestapt richting stad. Na een uurtje was ik gekalmeerd, en ben ik huiswaarts gekeerd en gedaan of er niets gebeurd was.
Vandaag is het dinsdag, Fabio is jarig ;) hihi happy birthday pie!! Ik mocht vandaag pas om 9uur beginnen. Dit omdat ik eindelijk vandaag bij mijn oorspronkelijk toegewezen mentor stond, Anita, die half time in het ziekenhuis werkt (neonato) en half time lesgeeft op de universiteit. Mijn eerste ervaring met neonatologie ben ik nu dus nog steeds aan het verwerken. Ik ben echt helemaal zot van het werk, de kinderen en de manier van werken hier op de dienst. Een hele rustige afdeling, donker, stil, … iedereen fluistert er en de kinderen liggen er gezellig bij in de couveuze. Ze zijn hier ook van het NIDCAP principe zoals op gasthuisberg en dat doet me deugd. Van de 25tal prematuurtjes krijgen deze met ademhalings en zuigproblemen kine. Dit voornamelijk met de principes van Vojta –therapie. Anita is ook een Vojta therapeute en ik heb de indruk dat deze vrouw me echt wel veel kan bijbrengen. Niet alleen ook gebied van Vojta, maar heel haar benadering omtrent neonatologie. De rest van de week zal ik nog onder haar vleugels doorbrengen en ik kijk er naar uit.

Kus.